Ekspozita e punimeve “Duke pritur të pamundurën/Waiting for impossible“ “, nga Kaltrina Hoti, u hap në sallën e ekspozitave të Qendra Kulturore Informative (KIC) “Budo Tomović”-Podgoricë.
Rruga e jetës së artistes u pasqyrua në punën e saj. Ajo lindi në Plavë, dhe shkollën fillore e kreu në Prishtinë, ku u regjistrua në shkollën e mesme të mjekësisë. Edhe para përfundimit të vitit të parë, ajo shkoi në Amerikë me prindërit e saj. Ajo u diplomua për pikturë nga Western Art Studio, në klasën e Profesor Chuuck DeHaan. Pas 32 vitesh jetë në Amerikë, ajo u kthye në atdheun e saj, në fshatin Hote afër Plavës, ku hapi një galeri dhe vazhdoi jetën e saj artistike.
Hoti i tha Pobjeda se arti është i njëjtë kudo.
- Gjithmonë është pyetja se sa të guximshëm jemi dhe çfarë kërkojmë, para së gjithash nga vetja jonë. Atë që gjejmë tek vetja, atëherë “e shtyjmë” mbi pëlhurë. Gjatë një aktiviteti arti në Plavë, kur ishim duke punuar me fëmijë, hasa në një vizatim të një fëmije 12-vjeçar, i cili është shumë i talentuar. Këtu, në Plavë, në një vend të vogël, ka talentë që nesër mund të jenë emra të mëdhenj. Nuk ka rëndësi se ku jeni, kërkoni vetveten dhe gjeni pëlhurën- tha Hoti.
Duke iu përgjigjur pyetjes pse u kthye në Mal të Zi, Hoti theksoi se ajo e pyeti veten: “A dëshiron të ekzistosh apo të jetosh?”
- Nëse doni të jetoni, atëherë jetoni atje ku është guri juaj. Jam lodhur të jem një person tjetër diku ku nuk të tregojnë emrin tënd të vërtetë. Profesori im Chuck DeHaan ndikoi në kthimin tim. Ai më tregoi, përmes kulturës së tij, amerikane – funksionon, por kurrë mos harro rrënjën tënde. Një artist i vërtetë, nëse nuk është i lidhur me vendin e tij, ai nuk mund të krijojë art. Ai mund të krijojë piktura, por jo art – tha Hoti.
Nga ekspozita (Autori: Iva Mandić / Fitorja)
Sipas saj, Plavë është një qytet shumë frymëzues.
- ashtë një qytet i harruar. Blu është e bukur, por askush nuk e sheh bukurinë e saj – mendon Hoti.
Para audiencës në KIC janë punimet nga 2018, kur artisti u kthye në Malin e Zi, punimet nga 2019, dhe shumica e punimeve u krijuan gjatë karantinës.
- Frymëzimi për një artist është vetë jeta. Unë jam frymëzuar nga ajo që gjeta pas 32 vitesh. Unë e tregoj historinë përmes ngjyrave, jo përmes një objekti. Mundohem të zgjoj ato ndjenja që ndonjëherë kemi frikë t’i shprehim. Këto janë imazhe që, përmes ngjyrave, dëshirojnë të prekin ndjenjat që i vëmë pak në gjumë. Një ndjenjë dashurie, heshtje dhe paqeje. Kudo ku të kthehemi, ne gjithmonë jemi duke kërkuar bukurinë, dhe jo atë që na shqetëson – theksoi Hoti.
Në Amerikë, ajo tërhoqi një temë krejt tjetër, sepse, siç thotë ajo, ishte e etur për atë që ka tani në Mal të Zi.
- Nuk dua të vizatoj atë që nuk e ndiej dhe atë që nuk e di. Unë mendoj se është më mirë të jesh një artist i vogël në vendin tënd sesa një i madh në të gjithë botën. Unë dua që Kaltrina Hoti nga Mali i Zi të jetë në biografinë time – theksoi Hoti.
Ekspozita u hap nga profesori i filozofisë Esko Muratoviç. Ajo u organizua nga Qendra për Ruajtjen dhe Zhvillimin e Kulturës së Pakicave të Malit të Zi dhe Mbrëmja e Poezisë Ratković, me mbështetjen e Qendrës Kulturore Informative ( KIC) “Budo Tomović”.-Podgoricë Konfigurimi i imazhit mund të shihet deri më 16 korrik.
