Vetëm 10 ditë para operacionit ushtarak të Hamasit në territoret e pushtuara Palestineze, kreu i komitetit ushtarak të NATO-s, Robert Bauer, bëri një vizitë dy ditore në Izrael më 27 shtator 2023, vizitë gjatë së cilës u diskutua për bashkpunimin e mëtjeshëm ndërmjet Ushtrisë Pushtuese Izraelitë dhe NATO-s, në fusha të sigurisë dhe inovacionit teknologjik.
Pas sulmit izraelit në Gaza, NATO ka shprehur vazhdimisht mbështetjen e saj të qartë ndaj Izraelit, dhe ka heshtur totalisht për genocidin dhe masakrat e shtetit zionisto –nazist të Izraelit dhe ushtrisë së tij pushtuese ndaj popullsisë civile në Gaza.
Forcat Pushtuese Izraelite (FPI) që prezantohen si Forcat Mbrojtëse Izraelite ndërmorën sulmin në Gaza bazuar mbi konceptet doktrinale ushtarake të NATO-s, duke përfshirë në sulmin e tyre brigada të blinduara të paisura me sisteme brojtjeje aktive, helikopterë mbështetje dhe helikopterë sulmues luftarak, artileri me rreze të shkurtër e të mesme, veprime të cilat i bënë me anë të zjarrit të integruar.
Në letër ky plan, i marrë nga doktrinat luftarake të NATO-s, ishte perfekt, por në realitet, në terren ky plan dështoi i gjithi.
Pamvarësisht avantazhit teknologjik që Ushtria Pushtuese Izraelite kishte dhe ka ndaj Hamasit, në fakt gjatë kësaj fushate genocidiale izraelitët e gjeten veten në një luftë të ngadaltë dhe shkatërruese.
Sulmi në Gaza, që prej tetorit të 2023, ka përcaktuar tashmë konceptin modern të luftës urbane, dhe kjo, për faktin se rrëzoi përfundimisht idenë që ekzistonte dhe akoma edhe ekziston në ushtritë e NATO-s, se sa më e avancuar të jetë ushtria teknologjikisht aq më e mundshme është fitorja.
Hamasi, me rreth 30,000 forca, të organizuara në 5 brigada rajonale, po arrin të mbajë akoma një strukturë rezistence kohezive përtej çdo lloj parashikimi të vetë izraelitëve, por edhe të shumë studimeve të vendeve anëtare të NATO-s e të SHBA-së.
Dhe e gjitha kjo, nuk erdhi si rezultat i teknologjisë së përparuar, teknologji të cilën Hamasi nuk e posedon, dhe as për shkak të fuqisë së zjarrit, që në raport me atë të Ushtrisë Pushtuese Izraelite nuk mund as të vihet në krahasim, por vetëm si shkak i përgatitjes dhe disiplinës taktike në gjithë rrjetin e tij të formacioneve xheniere, të ormacioneve anti tankiste, të ormacioneve të përdorimit të dronëve, si për zbulim edhe për goditje – në një mënyrë të habitshme – por edhe si rezultat i organizimit logjistik.
Taktikat që Hamasi ka përdorur dhe po përdor me sulme të shkurtra dhe të mprehta, të pasuara nga një shpërndarje e shpejtë e forcave pas sulmit, në konceptin – sulmo si rrufeja, e largohu si era – kanë sjellë një goditje në nivelin komandues dhe të kontrollit të Ushtrisë Pushtuese Izraelite, duke treguar brishtësinë e saj, si dhe duke prishur koordinimin në të gjitha nivelet komanduese në terren, duke ekspozuar në këtë këtë mënyrë, dobësinë e kësaj structure, e bazuar kjo totalisht mbi strukturën e NATO-s, si një mbështetje e tepëruar, në integrimin vertikal.
Sulmet e Hamasit në Gaza në 98% të tyre rrallë kanë zgajtur më shumë se disa minuta, pa arritur kurrë në 10 minuta.
Luftëtarët e Hamasit dalin nga tunelet dhe vendet e tyre të strehimit, sulmojnë dhe zhduken sërish përpara se forcat izraelite të mund të reagojnë me fuqi zjarri superiore.
Këto taktika, të përdoruara nga Hamasi, tregojnë se iniciativa, shpejtësia dhe autonomia mbizotërojnë mbi doktrinat formale ushtarake izraelite.
Konflikti në Gaza tregon se ka dhe do të ketë iplikime të thella edhe në nivelet strategjike ku, besimi se superioriteti teknologjik siguron dominimin në fushën e betejës po kthehet në një iluzion.
Lufta çlirimtare që Hamasi po bën në Gaza tregon tre gjëra thelbësore:
1. Surpiza stretegjike mbetet një avantazh i lartë kundrejt çdo teknologjie të përparuar ushtarake.
2. Lufta në tunele të rrjetëzuara dhe bunkere të rrejtëzuara, si dhe fortifikime nëntokësore, mbetet një avantazh i madh në kushtet e luftës mbrojtëse në qendrat urbane, si kjo që po ushtron Hamasi.
3. Kjo lloj lufte e niveleve taktike, e bazuar mbi dy pikat e para, i ka lejuar Hamasit që, jo vetëm të kalojë në operacione edhe më komplekse e më të gjata në kohë, por edhe të rindërtojë forcat e tij dhe të vazhdojë luftën pa bërë aspak lëshime politike.
Le t’i shohim pak me gjerë këto, që të kuptojmë më mirë e më qartë dështimin ushtarak të Izraelit, që po përdor në Gaza doktrinat dhe taktikat ushtarake të NATO-s.
Supriza Strategjike
- Sulmi i Hamasit në 7 tetor 2023, ishte një goditje shokuese jo vetëm
për Izraelin, por edhe për gjithë zbulimin strategjik dhe taktik të Amerikës dhe gjithë NATO-s, të cilët vazhdimisht mbanin dhe mbajnë akoma nën monitorim me anë të avionëve të zbulimit gjithë territorin e Gazës, dhe çdo lloj sinjali elektronik që qarkullonte dhe qarkullon në të. Por, pamvarësisht kësaj, nuk arritën në asnjë moment të zbulonin as montimin dhe as depot e raketave, as të dronëve e as të mjeteve të lehta të Hamasit, e as të armatimit e muncionit.
- Hamasi e nisi ofensivën e tij më 7 tetor 2023 me një depërtim të
sinkronizuar të forcave të veta, ku vetëm pasi u grumbulluan në kufijtë e Gazës, forcave luftarke iu dhanë udhëzime specifike mbi objektivat specifikë që çdo formacion do të sulmonte, duke treguar një tipar veçanërisht të lartë të organizimit operacional.
- Thyerjen e kufirit Hamasi e bëri duke koordinuar një sulm të
Sinkronizuar, duke verbuar nëpërmjet dronëve aftësitë vëzhguese dhe ato të zbulimit të izraelitëve në kufi me Gazën, si dhe duke përdorur goditjet me snaiperë dhe me raketa krahu antitank kundrejt të gjithë sistemit të kamerave përgjatë gjithë vijës së kufirit që sulmuan,si dhe kundër gjtihë sistemit të antenave të komunikimit përgjatë këtij kufiri me Gazën; duke penguar kështu mundësinë e komunikimit midis pikave të mbikqyrjes përgjatë këtij kufiri dhe komunikimin e tyre me komandat rajonale, si dhe në të njëjtën kohë realizoi thyerjen e murit në 50 pika njëkohësisht. Forca fillestare sulmuese e Hamasit në këtë sulm, për thyerjen e këtij kufiri, ishte rreth 2.000 luftëtarë, të cilëve ju bashkangjitën edhe disa grupe të tjera të armatosura.
- Dhe, përveç sulmeve specifike mbi bazën e të dhënave që
formacionet e zbulimit të Hamasit kishin grumbulluar në vite, për vendqëndrimin e komandave dhe forcave izraelite përtej murit, por në afërsi të tij; këto forca të Hamasit sulmuan edhe të gjitha rajonet dhe pikat policore në afërsi të kufirit me Gazën, si dhe çdo lloj kryqëzimi në afërsi të Gazës, duke bërë kështu bllokimin e trafikut për të pamundësuar ndërhyrjen e çdo lloj formacioni të ushtrisë izraelite që mund të ndodhej në afërsi.
- Duke detyruar Izraelin, që çdo ndërhyrje të parë ta bënte vetëm
nëpërmjet helikopterëve, të cilët u detyruan të qëndronin në distancë, të cilën Hamasi e arriti duke rrëzuar një helikopter transporti të tipit CH-53, i cili sapo kishte zbarkuar një njësi në afërsi.
Lufta e tuneleve
Duke shpërndarë forcat e tij nën tokë, dhe duke lëvizur luftëtarët nëpër rrjetin e tuneleve për të arritur në pikat ku kanë planifikuar sulmet ndaj njësive dhe përqëndrimeve të njësive pushtuese izraelite, Hamasi ka mundur jo vetëm të ruajë nga eleminimi një pjesë të mirë të forcave të veta, por edhe I është shmangur fuqisë së zjarrit të përqëndruar të artilerisë, aviacionit dhe tankeve izraelite.
Rrjeti i tuneleve i ka mundësuar Hamasit që të përballojë të gjitha ofensivat izraelite, por mbi të gjitha kjo e ka detyruar Ushtrinë Pushtuese Izraelite që të kthehet disa herë në një territor, të cilin e ka konsideruar më parë si të pastër nga luftëtarët e Hamasit. Dhe kjo ka qënë dhe vazhdon të jetë një avantazh i mirë taktik për Hamasin, pasi turpat izraelite në këtë mënyrë humbasin totalisht sigurinë e veprimeve të tyre dhe janë gjithnji të ekspozuar ndaj sulmeve të mëtejshme.
Kjo ka sjellë rënien e besimit në rradhët e vet ushtrisë Pushtuese Izraelite, se ata mund ta eleminonin totalisht Hamasin, duke vënë kështu në pikëpyetje efektivitetin e një fushate të gjatë ushtarake.
Ky rrjet tunelesh e ka mundësuar Hamasin, jo vetëm të mbijetojë, por edhe t’i imponojë Izraelit kosto të konsiderueshme njerëzore, ushtarake, ekonomike dhe sociale.
Rindërtimi i forcave dhe kalimi në operacione më koplekse
Pamvarësisht se Hamsi po lufton në një rrethim të plotë dhe po sulmohet nga toka, qielli dhe deti, ai ka adoptuar një strategji në dy drejtime: së pai,
në atë të sigurimit të armatimeve dhe municioneve, dhe, së dyti, në atë të rekrutimit të luftëtarëve të rinj.
Sigurimi i municioneve bëhet në dy drejtime.
Së pari, ka të bëjë me riprodhimin e bomabve dhe minave nga predhat e pashpërthyera izraelite, duke i kthyer ato në aksploziv për raketat e veta kundratanke që arrin të depërtojnë trashësinë e blindit të tankeve izraelitë.
Dhe gjithë këtë e bën nëpër punishte të ndryshme të shpërndarë në thellësi të rrjetit të tuneleve që përmendëm më lart.
Në këtë mënyrë Hamasi po kthen municionet izraelite të pa shpërthyera në avantazh të vetin strategjik.
Së dyti ka të bëjë me armatimin dhe municionin që luftëtarët e Hamasit arrijnë të sigurojnë në fushën e betejës, duke mbledhur çdo lloj municioni dhe armatimi që lënë pas forcat izraelite gjatë tërheqjes së tyre, sipas aksiomës ( Nëse armë nukë keni, ia rrëmbeni atij qeni – armikut).
Në këtë mënyrë Hamasi arrin të furnizojë vijimisht forcat e veta në terren pa rrezikuar kështu lëvizje të menjëhershme të logjistikës së vet në depot e ndryshme nëpër tunelet e tij.
Aftësia e Hamasit për t’i rrezistuar për gati dy vjet pushtimit dhe ofensivave izraelite, si dhe sulmet e përditshme të organizuara nga luftëtarët e Hamasit, por edhe genocidi dhe krimet e Ushtrisë Pushtuese Izraelite ndaj popullatës civile, dhe subjekteve spitalore dhe atyre mediatike, ka bërë të mundur që numri i të rekrutuarve të rinj në rradhët e Hamsit jo vetëm që të shtohet, si rrjedhojw e rritjes së urrejtjes kundër Izraelit, por me mijëra të tjerë presin rradhën për tu bërë pjesë e kësaj lëvizjeje çlirimtare, e cila tashmë ka filluar edhe të kalojë në operacione ushtarake më të komplikuara.
Duke nisur që nga muaji qershor, formacionet e Hamsit, të cilat deri para kësaj kohe sulmonin vetëm në grupe jo më të mëdha se 3 ose 4 veta, prej qershorit kanë filluar të organizojnë sulme në nivel skuadre (11 luftëtarë) dhe toge (20 deri 30 luftëtarë), ndërsa vetëm në këto dy javët e fundit kanë kryer dy aksione me forca më të mëdha e të koordinuara, të shtrira në tre lagje të ndryshme njëkohësisht.
Sulmi i fundit ndodhi në lagjen Al Zejtun të qyetetit të Gazës, një lagje ku pothuajse për dy vjet kanë kaluar të gjitha njësitë izraelite dhe të gjitha ato, (divizioni i 36, i 99, i 252, i 126 dhe i 98), kanë deklaruar që e kanë eleminuar Hamasin në këtë lagje.
Por tashmë Ushtria Pushtuese Izraelite deklaron se vetëm në këtë lagje Hamasi ka përqëndruar një batalion të tërë prej 400 luftëtarësh.
Dhe në këtë sulm, i cili zgjati mbi tre orë, mbajti të gozhduar jo vetëm formacionet izraelite që ndodheshin aty, por edhe disa formacione të tjera në lagjet në afërsi të Al Zejtun, duke ua pamundësuar formacioneve izraelite koordinimin e tyre në terren, si dhe duke bllokuar çdo lloj përpjekje të ushtrisë izraelitë për të dërguar forca shpëtimi për të nxjerë nga rrethimi këto njësi që u sulmuan.
Dhe pas 3 orë luftimesh të afërta, sipas vetë Radios të Ushtrisë Izraelite, deklarohet për 2 ushtarë të vdekur, 11 të plagosur rëndë, dhe 4 ushtarë të tjerë të humbur, që ka prej datës 30 që nuk gjenden.
Të gjitha këto sa më lart, tregojnë se Ushtria Pushtuese Izraelite as para dy viteve e as tashti pas dy vjet luftimesh nuk është në gjendje të kryejë veprime ushtarake ndaj një force kryengritëse si Hamasi.
Gjatë gjithë këtyre pothuajse dy viteve luftime, forcat izraelite në terren kanë gjatë gjithë kohës mbështetje të afërt dhe të fuqishme nga ajri, si dhe kanë aktivizuar disa herë protokollin Hanibal, që tregon se, ose forcat izraelite ndodhen në proces të kapjes nga Hamsi, ose rreziku i kapjes rob prej Hamsit është shumë i madh. Sulmet e përditshme edhe në këtë nivel taktik të kombinuar që Hamasi po bën, tregon se luftëtarët e Hamsit nuk e humbasin kontaktin ndërmjet tyre gjatë operacionve luftarake, dhe se e mbajnë kontaktin me armikun në një distancëe shumë të afërt, me qëllim që t’ia pamundësojnë Izraelit, përdorimin e artilerisë, pasi në rast të këtij përdorimi numri i forcave të izraelite, që do të mbesnin të vrara ose të plagosur do të ishte shumë herë më i madh.
Gjithashtu, mbajtja e kontaktik me armikun në distancë të afërt do të thotë që është Hamasi ai që e dikton ritmin e luftimit duke e detyruar armikun që të vendoset në pozicione të pa përshtatshme për të, dhe të jetë më i ekspozuar ndaj forcave të Hamasit.
Dhe, së fundi, janë po luftëtarët e Hamasit që e bëjnë shkëputjen nga armiku duke u tërhequr me zjarr, duke i pamundësuar kështu armikut që të mund të përcaktojë pikat e tërheqjes si dhe hyrjet e tuneleve në të cilat tërhiqen luftëtarët.
Tashmë Hamasi po e kthen Gazën në një zonë vdekjeje të sigurt për pushtuesit izraelitë, me prita paraprake të vendosura, duke i përcaktuar pushtuesve edhe rrugët e tërheqjes, në mënyrë që çdo përpjkeje me armikun të kthehet në një përballje me zjarr të koordinuar e të përqëndruar, në mënyrë që t’i shkaktojë atij sa më shumë humbje në njerëz dhe në materiale ushtarake.
E gjitha kjo tregon se Forcat Pushtuese Izraelite as kanë qënë e as janë një ushtri porofesioniste.
Ata janë thjesht një milici fisnore naziste të pajisur me armë moderne nga vendet anëtare të NATO-s.
Ushtria Pushtuese Izraelite ka përfunduar në një forcë, të cilës i mungojnë oficerët dhe nënoficerët profesionistë, dhe këtë e dallon në gradat që mbajnë ata, të cilët Izraeli i deklaron të vdekur – 20 vjeçarë me grada kapiteni, ndërkohë që në një ushtri profesioniste këtë gradë nuk mund ta arrish para moshës 30-35 vjecare, pra pa shërbyer të paktën 12 deri 15 vjet si profesionist – ndaj edhe këta fëmijë oficerë, të indoktrinuar me propagandë fetare anti raciale dhe anti fetare, që nuk i lë asgjë mangut ideologjisë naziste të Gjermanisë së dikurshme Hitleriane, nuk dinë të bëjnë gjë tjetër, vetëm të vrasin gra e fëmijë të pa mbrojtur.
Tiranë, 2 shtator 2025
