(کُلُّ یَومٍ عاشورا و کُلُّ أرضٍ کَربَلا)
Çdo ditë është Ashura dhe çdo vend është Qerbela
Fronti i dytë në këtë shkrim përfshin tre frontet njëherësh :
Luftën Izrael – Hamas (Palestinë ); Luftën Izrael – Hezbullah (Liban); Luftën Izrael – Huthi(Jemen)
Lufta në Gaza me genocidin nazist hebrej të tipit Holokaust ndaj plestinezë ve dhe Palestinës, ka hapur tashmë që një vit një vrimë të madhe në murin e gënjeshtrave dhe përrallave që e kanë mbajtur pjesën më të madhe të botës, dhe veçanërish botën arabe dhe Lindjen e Mesme të hutuar nga konfliktet e brendëshme, të paktën që nga Revolucioni Islamik i 1979-s në Iran.
Shia kundër Sunitëve, Irani kundë ararabëve, laikë kundër islamikëve: këto janë tre nga idetë truke më të mbrapshta që perëndimi ka përdorur për të kontrolluar dhe ridrejtuar rajonin dhe popullsinë e tij gjithnji në favor të Izraelit.
Sulmi genocidial Izraelit ndaj Gazë s solli një qartësi në mjegullën që kish ngritur pyetja : Se cilët arabë dhe jo vetëm arabë mbështesin në të vërtetë çlirimin e Palestinës – dhe cilët jo.
Irani,Hezbollahu, fraksionet e rezistencës në Irak dhe Ansarallah në Jemen duket tashmë që janë të vetmit lojtarë rajonalë të përgatitur për të mbështetur vijën e frontit në Gaza, ku me anë të përleshjeve të tyre synojnë të zbehin dhe të shpërndajnë burimet dhe fuqitë ushtarake të Izraelit.
Këta janë të vetmit që e kanë kuptuar që gjithë përpjekja Izraelite në përgjithë si prej 1967, dhe mbështetja perendimore me në krye Amerikën po bëhet për të realizuar planin Zionist për Lindjen e Mesme, dhe në veçanti Plani Yinon i vitit 1980 ka zënë një rol kyç në politikën e jashtme të Izraelit prej këtij viti, dhe lobimi i fuqishë m izraelit në Amerikë e ka shtyrë edhe politikën e jashtme Amerikane të adoptojë këtë plan.
SHBA filluan implementimin e këtij plani pjesërisht në fillim të viteve 90 dhe totalisht në fillim të viteve 2000 nën udhë heqjen e Xhorxh Bushit.
Dhe ky plan vazhdon të drejtojë politikën Amerikane edhe sot.
Qëllimi kryesor i Planit Yinon ka të bëjë me dobësimin e e shteteve me dominancë myslimane, veçanërisht në Lindjen e Mesme, jo vetëm duke promovur aty konflikte të tipit sektar dhe religjoz, por edhe revolucione të tipit “Pranverë Arabe” për të rrëzuar dhe dobësuar qeveritë e këtyre vendeve, si dhe duke ndërhyrë direkt ushtarakisht me gjithë fuqinë ushtarake të NATO-s për rrëzimin e qeverive të këtyre vendeve (Rasti i Libisë ).
Duke sjellë kështu dobësimin e gjithë atyre vendeve myslimane që kanë qënë gjithnji në favor dhe kanë ndihmuar dhe financuar ngritjen e një shteti Plestinez, dhe ngritjen dhe forcimin e rezistencës palestineze, në mënyrë që këto shtete të mos përbë jnë më një rrezik për Izraelin dhe idenë e tij hegjemoniste të detajuar në Planin Yinon për krijimin e Izraelit të Madh.
Dhe këto vende myslimane të cilat duhej të dobësosheshin dhe fragmentizoheshin për këtë qëllim i ka përmendur për herë të parë në vitin 2004 ish Komandanti i NATO-s gjenerali Wesli Klark, në kohën që konkuronte brënda Partisë Demokratike për tu nominuar si kondidad për president në zgjedhjet presidenciale Amerikane.
Ai pat deklaruar në atë kohë se Pentagoni dhe Uashingtoni (Shtëpia e Bardhë ) kishin plan për të sulmuar 7 shtete myslimane brënda 5 viteve, dhe kjo kish filluar me Irakun në 2003.
Dhe më pas vazhdoi me Libinë , Sirinë , Yemenin, dhe dy të fudit akoma pa u sulmuar kanë mbetur Libani dhe Irani.
Këto kanë qënë dhe janë akoma vendet që vazhdojnë të mbështesin me çdo kusht çlirimin dhe krijimin e shtetit Palestinez dhe kanë qënë dhe janë pengesa e vetme ndaj krijimit të Izraelit të Madh.
Për këtë arsye për të penguar realizimin e këtij plani në rajon i cili parasheh transformimin total të Rripit të Gazës dhe të 55% të territorit të Bregut perendimor në territor ku do të vendosen kolonët pushtues izralit, dhe më pas me marrjen e gjysmës së terrritorit të Libanit, ose më e pakta deri në lumin Litani duke pë rfshirë gjithë jugun e Libanit, dhe një pjesë të veriut të Sirisë , Irani filloi krijimin e asaj që më pas pikërisht për këtë arsye mori edhe emrin Boshti i Rezistencës.
Dhe krijimi i kë tij boshti, forcimi i tij dhe koordinimi i tij ju besua që prej vitit 2008 kur ky bosht filloi krijimin, gjeneralit të Gardës Revolucionare të Iranit, Kasem Solejmanit.
Prej këtij viti Solejmani ishte ai që këshillonte dhe organizojë dhe forcojë Hezbollah në Liban, më pas Huthit në Jemen dhe në fund prej viti 2015 edhe Hamasin në Palestinë .
Duke qënë se ky ishte personi kryesor edhe në kordinimin e veprimtarive jo vetëm politike por kryesisht ushtarake të këtij boshti, ai përbënte pengesën kryesore të Izraelit drejt idesë Zioniste të Izraelit të Madh, dhe për këtë arsye në zbatim të këtij plani Amerikanë t me anë të qeverisë Trump vendosën eleminimin e tij në janar të vitit 2020.
Dhe ky bosht i rezistencës u ndërtua mbi moton e Revolucionit Islamik në Iran “Çdo ditë është Ashura, çdo vend është Qerbela” duke portretizuar kështu se ashtu si beteja e Qerbelasë që ka mbetur në histori si një simbol i rezistencës kundër padrejtësisë dhe shtypjes, edhe kjo betejë e këtij boshti të rezistencës në ndihmë të Palestinezëve kundër Zionismit genocidial të Izraelit, dhe hegjemonisë Zioniste të tij për realizimn e idesë së Izraelit të Madh me ndihmën e Amerikës dhe gjithë perëndimit hipokrit, do të jetë e ngjashme me betejën e Qerbelasë .
