Kombet e Bashkuara votuan me shumicë dërrmuese në favor të një rezolute që dënon pushtimin e Rusisë në Ukrainë dhe bën thirrje për tërheqjen e menjëhershme të forcave të saj, si një shprehje globale e zemërimit për izolimin në rritje të Rusisë.
Në një seancë speciale të Asamblesë së Përgjithshme të OKB-së, 141 nga 193 shtete anëtare votuan pro rezolutës, 35 abstenuan dhe pesë votuan kundër. Përveç vetë Rusisë, pro Moskës votuan edhe Bjellorusia, Koreja e Veriut, Eritrea dhe Siria. Është interesante se në mesin e atyre që votuan “pro” rezolutën është edhe Serbia – aleati më i madh i Rusisë në Ballkan.
Mes atyre që abstenuan ishin Kina, India dhe Pakistani, të ndjekura nga Irani, Iraku, Kuba dhe disa vende afrikane, si Afrika e Jugut, Algjeria, Mali, Madagaskari, Kongo dhe Zimbabve. Disa nga vendet nuk votuan fare për të shmangur votën e tyre – si Azerbajxhani, Turkmenistani, Uzbekistani, Libani, Maroku dhe Venezuela.
Rezoluta, e cila u bashkësponsorizua nga 94 vende, tha se OKB-ja “ndjen keqardhje të thellë për agresionin e Federatës Ruse kundër Ukrainës”. Ajo kërkon që “Federata Ruse të ndërpresë menjëherë përdorimin e forcës kundër Ukrainës” dhe “të tërheqë menjëherë, plotësisht dhe pa kushte të gjitha forcat e saj ushtarake”.
Rezoluta nuk është ligjërisht e detyrueshme, por është një shprehje e pikëpamjeve të anëtarësimit në OKB, me qëllim rritjen e presionit ndaj Moskës dhe aleatit të saj Bjellorusi.
Të premten, Rusia ishte e vetmja votë kundër një rezolute të ngjashme në Këshillin e Sigurimit, por për shkak se Rusia është një nga pesë fuqitë me veto, rezoluta nuk u ratifikua, kështu që aleatët e Ukrainës ia referuan çështjen Asamblesë së Përgjithshme.
Është hera e parë në 40 vjet që Këshilli i Sigurimit i drejtohet Asamblesë një krizë dhe vetëm për të 11-tën herë është thirrur një seancë urgjente e Asamblesë së Përgjithshme të OKB-së që nga viti 1950.
Ai bëri thirrje për një rezolutë “bashkim për paqe”, e cila adreson kërcënimet globale ndaj organit “nëse Këshilli i Sigurimit, në mungesë të unanimitet të anëtarëve të përhershëm, nuk ushtron përgjegjësinë e tij kryesore për të vepruar siç kërkohet për të ruajtur paqen ndërkombëtare”. dhe siguria”.
