Ka shumë pyetje pas përleshjes së armatosur që la pas disa viktima në fshatin Banjskë në veri të Kosovës.
Kush organizoi një njësi paraushtarake prej 30 vetësh (edhe pse tashmë thonë se ishin më shumë se 100 të tillë) për të hyrë në veri të Kosovës dhe për t’u përplasur me policinë e Kosovës? Pse këta njerëz bllokuan urën në orën 2:30 të mëngjesit? Kush i evakuoi? Kush i armatosi dhe i trajnoi? Ku u trajnuan? Si ka mundësi që sigurimi serb nuk e ka idenë se diçka e tillë po përgatitet sepse ky lloj aventurizmi mund t’i kushtojë shumë Serbisë.
Shumica e këtyre pyetjeve nuk do të marrin përgjigje, të paktën jo së shpejti.
Epo, me siguri dikush po llogariste se do të krijonte një incident të kontrolluar, por pas vdekjes së policit të Kosovës, situata doli jashtë kontrollit.
Pas një ngjarje të tillë, dihej qe ushtria serbe lëviz me autoblinda drejt Rashkës. Afër Jarinjit do të ketë edhe një obus për fotografim. E kemi ditur më parë dhe e dimë tani se çfarë do të ndodhte nëse do të realizohej skenari i përmbledhur në një nga grafitet më të njohura në mesin e tifozëve të rinj “kur ushtria të kthehet në Kosovë”.
Pamjet e burrave të armatosur mirë, me uniforma moderne, të maskuar në mënyrë të rrezikshme, me armë mbi shpinë, në fund të kësaj tragjedie ballkanike nuk lanë përshtypjen e kryengritësve të patrembur dhe të aftë, sepse, ndoshta të paplanifikuar, u ndeshën rezistencë të fortë dhe shkatërruan mitet e kultivuara me vite në një pjesë të publikut se njerëz të tillë një ditë do të ndezin shkëndijën që do ta kthejë Kosovën, ose të paktën pjesën veriore të saj, nën kujdesin e Beogradit.
Disa burime përmendin një emër si kryetar i këtyre fatkeqëve: Milan Radoiçiç, nënkryetar i Listës Serbe.
Ky është ai që u filmua diku mbi Leposaviç vitin e kaluar dhe tha: “Unë jam kthyer dhe ju e dini se çfarë do të thotë”. Ata që nuk e dinin se çfarë do të thoshte, tani e dinë. Radoiçiçin e lidh Prishtina me vrasjen e Oliver Ivanoviçit dhe në Serbi kompanitë e këtij politikani po marrin marrëveshje fitimprurëse.
Presidenti serb Aleksandër Vuçiç e drejtoi gishtin te serbët nga veriu i Kosovës që u organizuan. Ai arsyetoi duke thënë se nuk e duruan dot torturën e Albin Kurtit, por në të njëjtën kohë, në përpjekje për të larguar dyshimet nga vetja, ua hodhi fajin atyre që janë gjithnjë e më pak. Dhe ata që mbetën kryesisht ndihen të tradhtuar.
Kujtojmë vetëm 26 majin, kur forcat speciale të Kosovës hynë në ndërtesat komunale në veri të Kosovës.
Kjo është dita kur Lista Srpska, një krah i zgjatur i SNS-së së Vuçiçit, komandonte lëvizjen për Beogradin, sepse njerëzit duhej të silleshin në (kundër) tubimin në mbështetje të Presidentit të Serbisë në një numër sa më të madh. Kurti më pas shfrytëzoi momentin dhe dërgoi forcat speciale në veriun e shkatërruar.
Tashmë gjatë kthimit në shtëpi, njerëz të zhgënjyer, për të thënë të vërtetën, vetëm disa prej tyre filluan të bëjnë trazira dhe të brohorasin në autobusa parulla përçmuese që nuk i drejtoheshin askujt veç atij që duhej duartrokitur në kundërmiting. Disa ditë pas kësaj, të revoltuarit për pak sa nuk e linçuan kryetarin e Listës Serbe, Goran Rakiç.
Si do të reagojnë personat që dikush u bind të largohen nga institucionet e Kosovës, në radhë të parë nga policia, pas kësaj arsyeje të fundit që iu dha Kurtit për të intensifikuar më tej represionin?
Nuk mund të thuhet se këtij zhvillimi nuk i ka ndihmuar qëndrimi indiferent i bashkësisë ndërkombëtare ndaj dialogut ndërmjet Beogradit dhe Prishtinës në kushtet e mungesës së sanksioneve për moszbatimin e asaj që tashmë është rënë dakord.
Në fund edhe Vuçiç tregoi se mbajtja e fjalimeve nxitëse në OKB nuk e zgjidh situatën. Tashmë ai të jep përshtypjen e një njeriu për të cilin ngjarjet po dalin jashtë kontrollit dhe ishte besimi i tij në aftësinë e tij për të kontrolluar situatën, për të ndikuar te serbët e Kosovës dhe për të zgjidhur çështjen e Kosovës që e vendosi atë në pozitën e “faktorit të paqe dhe stabilitet”.
Fakti që Vuçiç nuk do të ndikohet më nga partnerët e tij nga Perëndimi është më pak i dëmshëm sesa ajo që do të ndodhë në mënyrë të pashmangshme nëse kjo prirje vazhdon dhe ata pak serbë që kanë mbetur atje do të shkojnë drejt Serbisë qendrore.
Kështu preken njerëzit nga represioni dhe arkivolet. Kam frikë se do të ketë më shumë se katër varrime nga pala serbe. Kufomat nuk mund të fshihen.