Kryetari i LSDM-së, Venko Filipçe thotë se regjistrimi elektronik i popullsisë nuk mund të ofrojë të dhëna të sakta mbi vendbanimin dhe të konfirmojë kombësinë e një personi.
“Lidhur me regjistrimin e popullsisë. Ekzistojnë udhëzime nga OKB-ja se si të kryhet një regjistrim. Këto udhëzime vlejnë për të gjitha vendet në botë, jo vetëm në Evropë. Nëse njerëzve nuk u jepet mundësia të regjistrohen si jo-rezidentë, dhe ata nuk janë rezidentë, domethënë, ata konsiderohen jo-rezidentë sepse jetojnë në një vend tjetër, nëse kanë jetuar për më shumë se një vit dhe kjo është e vlefshme si kriter në të gjithë botën, atëherë ata do të bëjnë gjithçka për t’u regjistruar këtu sepse nuk duan t’u kufizohen të drejtat e tyre. Dhe kjo është arsyeja pse ka rezidentë dhe jo-rezidentë. Jo-rezidentët janë pjesë e regjistrimit nga vendet ku kanë jetuar për më shumë se një vit.
Megjithatë, cili është problemi dhe sfida me regjistrimin elektronik? Së pari, shumë njerëz kanë letërnjoftime që mbahen në një vend tjetër, ata kanë më shumë prona, dhe kjo përqindje është e lartë, mbi 25-26%. Pra, sfida e parë e regjistrimit elektronik është se nuk do të ketë një hartë të vërtetë të popullsisë, domethënë, njerëzit nuk do të regjistrohen aty ku jetojnë realisht, por vetëm sipas letërnjoftimeve të tyre, e cila në shumë raste është në një vend tjetër. Dhe gjëja e dytë që përbën një sfidë për regjistrimin elektronik është se nuk ka kombësi në asnjë bazë të dhënash elektronike. Dhe kur të dhënat krahasohen me bazat e të dhënave të Fondit të Shëndetësor, me Sigurimi Pensional dhe Invalidor, DAP-i, për të kontrolluar ato të dhëna nga regjistrimi, ashtu si në kohën tonë, gjatë regjistrimit, të dhënat nga gjashtë baza të dhënash elektronike krahasohen për të kontrolluar se ku e kanë punën, emri, mbiemri etj., nuk ka graf të kombësisë”, tha Filipçe.
Filipçe thotë sei konsideron këto dy gjëra si një sfidë serioze kur bëhet fjalë për kryerjen apo jo të një regjistrimi elektronik.
