Instituti i Trashëgimisë Shpirtërore e Kulturore të Shqiptarëve – Shkup sot organizoi edicionin e katërt të manifestimit tradicional kulturor-shkencor “Drita e Goxhës”, që përkon me 114 vjetorin e lindjes dhe 27 vjetorin e vdekjes së Nënë Terezës.
Kryeministri Hristijan Mickoski theksoi se Nënë Tereza është filli që lidh të gjithë ata që kanë jetuar në këto treva dhe tregoi se duhet të ndjekim shembullin e saj të humanizmit dhe mirësisë.
“Ajo ishte nga Shkupi, e cila pjesën më të madhe të jetës e kaloi në Indi, në shtetin që është i dyti më e populluar në botë dhe i shtati për nga madhësia gjeografike, kryeqyteti i të cilit është Nju Delhi. Si shtëpia e qytetërimit të lashtë të Luginës së Indis dhe një zonë rrugësh tregtare historike dhe perandorish të përhapura, nënkontinenti indian është identifikuar me pasuritë e tij tregtare dhe kulturore për pjesën më të madhe të historisë së tij të gjatë. Sot Nënë Tereza i përket botës. Jeta e saj nuk njihte kufij apo dallime dhe ajo bashkoi kultura të ndryshme, njerëz dhe kombe të ndryshme. Është edhe ura më e mirë e lidhjes sot dhe në vendin ku buron Shkupi. Ajo është filli që lidh maqedonasit, shqiptarët dhe të gjithë ata që kanë jetuar në këto treva, por edhe shembull kur një zemër plot dashuri është gati për bëmat e mëdha dhe fitoren mbi të gjitha paragjykimet dhe pengesat. Të mësojmë nga kjo shkupjane dhe humaniste e madh, të respektojmë njëri-tjetrin, të ndajmë shqetësimin, të ndihmojmë të pafavorizuarit, të shtypurit dhe të varfërit. Le të ndjekim shembullin e Gonxhës që ndryshoi botën. Vetëm kështu do të sigurojmë një të ardhme për të gjithë”, tha kryeministri.
Mickoski thekson se ajo është sinonim për gjithçka që është e mirë, fisnike, e ndershme, për atë se di nga zemra sinqerisht t’u ndihmohet atyre që kanë nevojë më së shumti nevojë.
Drejtori i Institutit të Trashëgimisë Shpirtërore e Kulturore të Shqiptarëve – Shkup, Skender Asani theksoi se Nëna Tereza është figura më unike në botë e cila përkatësinë e vet e ndërtoi mbi primesa të humanizmit njerëzor, e jo të ndonjë përkatësie tjetër që do t’ia ngushtonte asaj fushëveprimin. Theksoi se ata si Institut përmes botimeve të veçanta, por edhe përmes veprimtarive kulturore e shkencore në kuadër të Departamentit për studimin e trashëgimisë shpirtërore të Gonxhe Bojaxhiut-Nënës Tereze, i vetmi ky në botë i kësaj natyre, kemi arritur të krijojmë distancën e nevojshme të qasjes ndaj kësaj figure, duke e liruar atë nga kornizat e ngushta të përkatësisë nacionale, për ta transferuar vëmendjen në një dioptri më të gjerë të vrojtimit të kësaj figure, sepse, fundja, ishte vet ajo që e zgjeroi këtë dioptri në një mënyrë që solidaritetin dhe mirëkuptimin njerëzor e globalizoi, duke i fshi kufijtë e ndasive etnike, reliogjioze e racore.
“Për Shën Nënën Tereze kanë folur dhe shkruar me qindra e mijëra njerëz, qofshin ata autorë veprash, apo personalitete të ndryshme. Për këtë grua të madhe ndoshta më së paku kanë folur dhe shkruar njerëzit nga vendi i origjinës së saj, jo pse kanë treguar mungesë respekti ndaj saj, por sepse zakonisht për figurat e mëdha, siç ishte ajo, vlerësimet më të gjithanshme vijnë nga hapësira të ndryshme të globit. Kjo është edhe një dëshmi për efektet që prodhoi ndikimi i saj në rritjen e ndërgjegjes njerëzore ndaj varfërisë, sëmundjeve dhe vetmisë. E gjithë kjo filozofi humane e telologjike e Shën Nënës Tereze nuk ishte një ishull i izoluar nga botëkuptimi i saj si njeri që qysh në rininë e saj ishte përcaktuar për misionin e sakrificës për tjetrin. Gjithë kauza e saj ishte një rrugë e gjatë mbi të cilën ecnin njerëzit e braktisur dhe të sëmurë, të cilët në fund gjenin ngrohtësinë e fjalës dhe dorës së saj”, tha Asani.
Në kuadër të manifestimit të sotëm është promovuar edhe revista me të njëjtin emër “Drita e Gonxhes” e botuar nga i Trashëgimisë Shpirtërore e Kulturore të Shqiptarëve – Shkup.
