Ndërsa flitet gjithnjë e më shumë për një përshkallëzim të mundshëm të luftës në Ukrainë dhe përhapjen e saj në pjesën tjetër të Evropës, apo skenarë që përfshijnë ardhjen e forcave ushtarake perëndimore në territorin e Ukrainës për të ndihmuar drejtpërdrejt Kievin në luftën kundër Rusisë. Është e pritshme që në sfond të gjitha palët tashmë janë duke u përgatitur intensivisht për një mundësi të tillë, edhe nëse kjo është diçka për të cilën nuk flitet domosdoshmërisht shumë publikisht.
Disa janë ende të gatshëm të thonë diçka për këtë dhe informacionet që disponojnë zyrtarët që kanë komentuar gazetën britanike The Telegraph në kushte anonimiteti janë mjaft shqetësuese sepse tashmë po “vizatojnë” hartën ushtarake të Evropës.
Zyrtarët e paidentifikuar thanë se NATO po punon aktualisht në “korridore tokësore” të shumta përmes të cilave ushtria amerikane, së bashku me automjetet e blinduara të SHBA, mund të zhvendosen shpejt në vijat e frontit në rast të një lufte të madhe tokësore evropiane me Rusinë.
Me sa duket, disa në NATO, ose shumica e tyre, besojnë se lufta e drejtpërdrejtë dhe konvencionale me Rusinë është në të vërtetë e mundur.
Në atë rast, çfarë ndodh me aftësinë bërthamore ruse dhe doktrinën bërthamore ruse? Po në lidhje me aftësinë bërthamore të NATO-s?
Lufta e drejtpërdrejtë midis Rusisë dhe NATO-s u konsiderua e parealizueshme pikërisht për shkak të asgjësimit bërthamor të siguruar reciprokisht, por kohët e fundit disa duket se besojnë se të dyja palët thjesht do të pranojnë “rregullat e lojës” që ose armë të tilla të mos preken, ose – çfarë do të ishte madje. më katastrofike – se lufta mund të bëhej realisht në territorin e Evropës me çdo mjet, gjë që është krejtësisht absurde pasi vetë kontinenti nuk do të ishte më i aftë për jetë, e lëre më për luftë, edhe pas një “shkëmbimi bërthamor” të shkurtër.
Megjithatë, disa teza themelore duket se thjesht janë hedhur poshtë në favor të një militarizmi gjithnjë në zgjerim të pafund. Me këtë në mendje, le të shohim se çfarë thonë tjetër burimet e përmendura.
Në rast të një skenari të “luftës së madhe tokësore në Evropë”, trupat amerikane do të zbarkonin në një nga pesë portet dhe do të dërgoheshin përpara përgjatë rrugëve logjistike të planifikuara paraprakisht për në ushtrinë ruse, me të cilën do të përballeshin ballë për ballë.
Ndoshta duhet përmendur menjëherë se një nga këto rrugë të planifikuara kalon drejtpërdrejt përmes Kroacisë, Greqisë dhe Bullgarisë, që do të thotë se në rast të një lufte të tillë, vendet nuk do të kurseheshin, si nga lëvizjet ushtarake ashtu edhe nga reprezaljet e mundshme ushtarake.
Gjithashtu u publikua një hartë që tregon rrugët:
Sigurisht, në Ballkan të gjithë janë të interesuar për Rrugën 2, e cila thuhet se përfaqëson trupat amerikane që zbarkojnë në portet italiane dhe më pas vazhdojnë përmes Sllovenisë, Kroacisë dhe Hungarisë për në Ukrainë, si dhe Rruga 3, ku trupat amerikane zbarkojnë në Greqi. dhe më pas përmes Bullgarisë dhe Rumanisë shkojnë në krahun lindor. Maqedonia kufizohet me Bullgarinë dhe Greqinë dhe është anëtare e NATO-s.
I gjithë ky planifikim lufte vjen në një kohë kur liderët më të lartë të NATO-s po paralajmërojnë se të gjitha vendet perëndimore duhet të përgatiten për një konflikt të drejtpërdrejtë me Rusinë, i cili sipas tyre do të vijë brenda dy dekadave.
Një vizion “interesant” i së ardhmes. Ndoshta ata supozojnë se atëherë Vladimir Putin (71) do të jetë ende në pushtet?
Duhet përmendur gjithashtu se këto supozime nuk lënë shumë hapësirë për një të ardhme alternative, më paqësore për Evropën.
Paralajmërimet lëshohen sikur një luftë e madhe tashmë është vendosur.
Nga kush? Udhëheqësit e NATO-s pretendojnë se Rusia do të sulmojë. Me sa duket, Rusia pretendon të kundërtën, se është NATO ajo që po përgatitet të sulmojë Rusinë gjatë gjithë kohës.
Pamundësia për të parë perspektivën e paqes në Evropë është ndoshta aspekti më shqetësues i këtyre planeve, pasi ato janë vetëm projeksione në vetvete, por kur nuk u jepet mundësia për t’i tërhequr ato, atëherë vetë lufta në Evropë fillon të tingëllojë si disa një lloj profecie vetëpërmbushëse (!).
Sa për vetë planet, është e qartë se ato burojnë nga përfundimet që NATO arriti në samitin e vitit të kaluar në Vilnius, kryeqyteti i Lituanisë. Në atë kohë thuhej se NATO do të përgatiste rreth 300 mijë ushtarë të cilët do të mbaheshin në një nivel të lartë gatishmërie në rast të përshkallëzimit të luftës.
Planet ekzistuese kërkojnë që trupat amerikane të zbarkojnë në portet holandeze përpara se të hipin në trenat që i çojnë ato, për shembull, nëpër Gjermani dhe në Poloni.
Në rast të një pushtimi rus të NATO-s, trupat amerikane do të dërgoheshin në portin e Roterdamit përpara se të zhvendoseshin në lindje.
Por në prapaskenë, po bëhen gjithashtu marrëveshje për të zgjeruar rrugët drejt porteve të tjera për të siguruar që forcat ruse të mos mund të ndërpresin linjën tokësore të komunikimit në rast lufte.
Nëse forcat e NATO-s që hyjnë nga Holanda goditen nga bombardimet ruse ose nëse shkatërrohen portet e Evropës veriore, aleanca do të fokusohet në portet në Itali, Greqi dhe Turqi.
Nga portet italiane, trupat amerikane mund të transferohen në rrugë tokësore, si pjesë e Rrugës 2 të lartpërmendur, përmes Sllovenisë, Kroacisë në Hungari, e cila kufizohet me Ukrainën.
Ka plane të ngjashme për të transportuar forca nga portet turke dhe greke nëpërmjet Bullgarisë dhe Rumanisë për të arritur në krahun lindor të aleancës.
Gjithashtu po bëhen plane për transportin e trupave përmes porteve të Ballkanit, si dhe përmes Norvegjisë, Suedisë dhe Finlandës.
Presidenti bullgar Rumen Radev dy ditë më parë tha se po monitoron situatën me zhvillimin e luftës në Ukrainë.
“Përfshirja e NATO-s në këtë konflikt është një sekret i hapur që po bëhet gjithnjë e më i dukshëm.Ky përfshirje po thellohet dhe mbart rrezikun e përshkallëzimit të pakontrolluar dhe luftës bërthamore, dhe të gjitha spekulimet mbi këtë temë kanë për qëllim mbytjen e opinionit publik.
Bullgarët duhet të kuptojnë se ne po jetojmë në kohë jashtëzakonisht sfiduese dhe siguria jonë, zhvillimi ynë dhe e ardhmja e Bullgarisë varet nga veprimtaria e secilit prej tyre.
Nuk thashë kategorikisht se Bullgaria vendosi të dërgojë trupat e saj në Ukrainë.
“Euroatlantianët” tanë të vetëquajtur janë frikacakë dhe të paaftë vetëm për një vendim të tillë, sepse e dinë shumë mirë se do të refuzohen nga shoqëria, siç e morën kur u përpoqën të anulonin 3 Marsin si festë publike.
Përndryshe, po t’ua lëmë atyre, me kënaqësi do t’i dërgojnë të gjithë bullgarët të luftojnë në front për të mbuluar fasadën e tyre false euroatlantike, sepse janë shumë larg vlerave euroatlantike dhe demokratike dhe përpiqen të mbulojnë. të metat e tyre duke vënë në rrezik vendin dhe ne dhe Europa.
Politikanët bullgarë duhet të kuptojnë se deri më tani kishte dy vija të kuqe që kufizonin përshkallëzimin e pakontrolluar të luftës.
E para është kufizimi i shtrirjes gjeografike të veprimeve ushtarake vetëm në territorin ukrainas, dhe e dyta është moslejimi i një përplasjeje të drejtpërdrejtë midis NATO-s dhe ushtarëve rusë.
Me thirrjet për të lejuar armët perëndimore të godasin thellë në Rusi dhe me zyrtarizimin e dërgimit të këshilltarëve dhe trainerëve në vijën e parë të frontit, këto vija të kuqe po kalohen dhe për fat të keq politikanët tanë po bëhen pjesë e disa vendimeve joadekuate me të gjitha pasojat që pasojnë. .
Vendimi se kush do ta përfaqësojë Bullgarinë në samitin e NATO-s në Uashington në korrik e merr ligjërisht Këshilli i Ministrave, por me të gjitha pasojat dhe përgjegjësinë historike për kabinetin zyrtar, sepse ky është një takim ekzistencial ku vendoset lufta dhe paqja.
Duhet të kemi parasysh edhe vetë legjitimitetin e Këshillit aktual të Ministrave, i cili është produkt i parlamentit të marrë me një pjesëmarrje jashtëzakonisht të ulët të votuesve dhe me një besim katastrofikisht të ulët të qytetarëve bullgarë, më pak se 10%, si dhe një produkt i një gabimi me Kushtetutën bullgare.” – theksoi Radev.
Në këto korridore, ushtritë kombëtare nuk do të kufizohen nga rregulloret lokale dhe do të jenë të lira të transportojnë dërgesat pa kufizimet e zakonshme, thuhet në deklaratën e raportuar nga Telegrafi britanik.
Më herët, qeveria franceze u ankua se tanket e saj po mbaheshin në kufijtë e huaj me burokraci, ndërsa ata përpiqeshin të dislokoheshin në Rumani si pjesë e një plani të ri për t’u mbrojtur kundër një pushtimi rus.
Portet në Evropën veriore, si Holanda, Gjermania dhe shtetet baltike, konsiderohen veçanërisht të prekshme ndaj sulmeve raketore ruse.
Gjeneral-lejtnant i NATO-s Alexander Solfrank tha:
“Gjithçka është projektuar në atë mënyrë që të ketë qëndrueshmërinë e nevojshme”.
Por pasi paralajmëroi se NATO kishte vetëm 5% të mbrojtjes ajrore të nevojshme për të mbuluar krahun lindor, Solfrank tha se ishte i shqetësuar për aftësinë për të mbrojtur qendrat kryesore logjistike.
“Ndërsa kemi monitoruar dhe vlerësuar luftën ruse në Ukrainë, kemi vërejtur se Rusia po sulmon shpesh bazat logjistike të Ukrainës”, tha ai.
Kjo duhet të çojë në përfundimin se është e qartë se bazat e mëdha logjistike, siç e dimë nga Afganistani dhe Iraku, nuk janë më të mundshme, sepse ato do të sulmohen dhe shkatërrohen shumë herët në një situatë konflikti. Sa i përket mbrojtjes ajrore… nuk mund të mendoj një situatë ku të kesh mjaftueshëm mbrojtje ajrore, ky është një shembull i mirë se ku zbatohet parimi ushtarak: “Nëse do të jesh i fortë kudo, nuk je i fortë askund”.
Duke parë hartën e mësipërme, disa detaje janë menjëherë të dukshme.
Së pari, NATO planifikon rrugë për lëvizjen e trupave amerikane nëpër shtetet e saj anëtare, por disa nga ata anëtarë, politikisht, mund të mos jenë të gatshëm të marrin pjesë në operacione të tilla.
Kjo vlen kryesisht për Hungarinë dhe Turqinë, të paktën nën qeverinë aktuale. Apo bazohet në supozimin se në rast të një lufte të madhe, Orbán dhe Erdogan duhet të shtrëngohen nën presion?
Ekziston edhe Bullgaria, presidenti i së cilës, siç shkruam më lart, beson se Bullgaria nuk duhet të dërgojë trupat e saj në Ukrainë.
Aty përmendet qartë se lufta me Rusinë është e mundur brenda “dy dekadave”, gjë që supozon se dy ose tre të përmendurit ndoshta nuk janë më në pushtet.
Për më tepër, duke gjykuar nga vendet ku do të zbarkonte ushtria amerikane, duket se pjesa më e sigurt e Evropës do të ishte jugperëndimi i saj, pra Spanja dhe Portugalia, megjithëse kjo ndoshta do të kishte pak kuptim për ta, duke pasur parasysh se vetëm anëtarësimi në NATO i detyron ata të marrin pjesë në një luftë kaq të madhe.
Të vetmet “vrima” të mëdha ku NATO nuk është e pranishme në Evropë janë Irlanda, Zvicra, Austria dhe BeH dhe Serbia në Ballkan.
Pyetja është nëse dikush mund të shmangë një konflikt të përmasave të tilla.
Nëse konflikti shkon bërthamor (bërësit e këtyre planeve nuk shpjegojnë në asnjë mënyrë se si nuk do të ndodhë) atëherë koncepti i neutralitetit nuk do të kishte shumë rëndësi sepse Evropa si një territor i tërë mund të rrëshqasë në një holokaust bërthamor.via
