Një gjë është e sigurt, kurthi i përgaditur nga dy komedianët rus Vovan dhe Leksus (nëse janë thjesht komedianë), nuk kishte për synim thjesht humorin, vënien në lojë tëkryeministrit naiv Zaev, i cili u tregua aq mendjelehtë, sa që ra dakord të korruptojë me 100.000 Euro (dhe atë me ulje çmimi!) patriarkun ekumenik Bartolomej. Por, dykomedianët, të informuar mire për rrethanat politike, me shumë kujdes e tërhoqënkryeministrin Zaev nga kurthi në kurth, për të nxjerë atë në drtitën e vërtetë, jo ashtu sic paraqitet, por si një politikan i korruptuar po aq sa paraardhësi i tij. Një intrigant,spekulator, manipulator dhe antishqiptar po aq sa paraardhësi i tij. Dhe për të nxjerëedhe “shtetin e tij”, ish IRJM, në dritën e vërtetë – po aq jo stabël dhe rrezik për regjionin sa që ishte edhe gjatë qeverisjes së mëparshme.
Prononcimet e tij lidhur me shqiptarët në rajon, nuk janë aspak për të qeshur.Pas publikimit të bisedave telefonike në mes të kryeminstrit Zaev dhe dy komedianëve rus, disa shqiptarë naiv, në mes te tyre dhe ca analistë dhe politikanë, nxituan ta falenderojnë z. Zaev për, gjoja denoncimin e planeve për ndarjen e Kosovës, duke injoruar faktin që këto bisedime qenëbërë publike me kohë dhe hasën në reagimin e menjëhershëm dhe të vendosur të të githëshoqësirë shqiptare dhe faktorit ndërkombëtar, pa patur nevojë për ndihmën e tij.Vërtet kryeministri Zaev, gjatë bisedës telefonike me “presidentin Petro Poroshenko”, dhe “sekretarin e përgjithshëm të NATO-s z. Jens Stoltenber” denonconte me zell të madh marreveshjen e fshehtë për ndryshimin e kufijve, por jo se shqiptarëve u kërkohej që të japin territore të tyre për të marrë përsëri territore të tyre, por për shkak të rrezikut që kjo të bëhej “praktikë ndërkombëtare”. Nuk e kishte as hallin që kjo “praktikë ndërkombëtare” të përdorej nga Rusia për Abkhazinë dhe Krimenë, gjë me të cilën mundohej të interesonte “presidentin Poroshenko”.
Por shqetësimi i tij i vetëm ishte që kjo “praktikë ndërkombëtare”, në një të ardhme mund të rrezikojë gjysmën e shtetit të tij te banuar me shumicë shqiptare, i vetëdijshëmpër fatktin që, për të ndërtuar shtetin e ish IRJM nuk është respektuar kurrë vullneti i lire politik i shqiptarëve. E nuk u respektua as me Marëveshjen e Prespës, e as me ndryshimet e fundit të kushtetetës, kur shqiptarët thjesht u trejtuan si pakice e ardhur. Ndaj dhe nga paniku, në mënyrëhisterike, me dhjetëra here gjatë bisedave telefonike, përsërit rrezikun e “praktikësndërkombëtare” .Ndërkohë, pyetjes me kunj të “presidentit Poroshenko” se cili është qëndrimi i shqiptarëve të ish IRJM për këtë, kryeministi “i zgjuar”, e “informon” atë gjithë kënaqësi, se shqiptarët e ish IRJM janë kaq të dashuruar pas tij dhe partisë së tij, saqë në asnjë mënyrë nuk duan të ndryshojnëkufijtë absurdë që kalojnë mes përmes territoreve te banuara në të dy anët me shqiptarë, dhe të jetojnë bashkë në një shtet si të gjithë popujt tjerë të Europës, por vdesin të jetojnë në shtetin unitar të kryeminstrit Zaev si pakicë me të drejta të kushtëzuara me përqindje. Sipaskryeministrit Zaev, shqiptarët autokton në territoret e tyre, me “vullnetin e tyre të lire” të përfaqësuar në parlament dhe pushtet nga shqiptarë me dosje kriminale, zgjodhën shtetin eASNOM-it, të Goce Delçevit, me histori të përbashkët me Bullgarinë!
Por jo vetëm kaq, nuk kanë nevojë më as për partitë e tyre shqiptare, ndaj dhe në të ardhmen, shqiptarët do të votojnë vetëm për partinë multietnike të kryeminstrit Zaev!Dhe për gjithe këtë parajsë që kryeministri Zaev u ofron shqiptarëve, i duhen vetëm pak kushte – sistemi qeverisës unitar, përfaqësuesit e kriminalizuar të shqiptarëve, të cilët sistemi unitar i prodhon me bollëk, dhe një opozitë që hesht për gjithë këtë dhe pret me durim të futet në pushtet.Kryeministrit “reformator”, i cili morri pushtetin nga paraardhësi i tij duke e akuzuar atë per korrupsion dhe abuzim me pushetin, pranon pa asnje ngurim këshillën e “presidentit Poroshenko” për falsifikim te rezultatit të referendumit (“nuk është me rëndësi se si votojnënjerëzit, por kush numëron votat”); bie dakord të koruptojë me para në dorë patriarkun Bartolomej, për të siguruar autoqefalinë e Kishës, dhe fton “investuestin Poroshenko” për“bisedë private” lidhur me ndërtimin e fabrikës së çokolatave në ish IRJM. Fakte qe do të ishin të mjaftueshëm jo vetëm për dorëheqjen e menjëhershme të tij si kryeministër, por edhe për ngrijten e padisë penale për abuzim me funksione shtetërore.Gjithe kesaj, shijen e fundit, atë te hidhur, e lë opozita aktuale, e cila gjithë zell angazhohet për të demaskuar partitë shqiptare në pushtet, por hesht me këmbëngulje për partinë sllave në pushtetdhe sistemin qeverisës unitar, që u munëdson partive sllave rolin e marionetistit që tërheq fijetndërsa partive shqiptare rolin e marionetës.
